Kontinentalni arhipelag: Botanička galerija Velika

Prije 16 milijuna godina nad današnjom Panonskom regijom prostiralo se more, kasnije jezera, a planine Papuk, Psunj i Krndija bile su otoci Slavonskog arhipelaga. Kroz ovu paradigmu analiziran je prostorni potencijal topografske enklave Slavonskog gorja u korelaciji s kulturnom materijalnom i nematerijalnom, kao i prirodnom baštinom ovoga kraja. Velika je naselje smješteno na južnim padinama Papuka, na samom rubu parka prirode, na brežuljkastoj topografiji blagih nagiba s pogledom prema Požeškoj kotlini. U ovom kontekstu predviđena je botanička galerija, istovremeno kulturna i produktivna, s herbarijem, kestenikom i apisarijem. Arhitektura i priroda stupaju u dijalog, zadržavajući pritom vlastite autonomije. Ovdje arhitektura služi kao apstraktni okvir koji se projicira na zatečenu topografiju. Dizanjem građevine od tla definirana je horizontala, odnosno 'nova nula', koja preuzima uvedeni program, te zadržava mogućnost slobodnog kretanja prirodnim terenom. Točke prodora i doticaja arhitekture s prirodom i obrnuto, ritmički se ponavljaju tako da je uvijek i istovremeno čovjeku omogućen doživljaj i jednog i drugog. Dopuštanjem razvoja arhitekture unutar jasno definiranih granica s jedne strane, osigurava se cjelovitost autentičnog prirodnog konteksta s druge strane.